tranen en een lach.

lieve mensen! alvast sorry als dit stukje lang wordt.. weer veel gedaan en veel te vertellen!

Afscheid nemen is stom
Afscheid nemen, is iets wat ik altijd liever oversla, maar wat toch echt moet gebeuren.De afgelopen weken zijn mooie maar ook verschrikkelijke weken geweest!
Het einde van mijn stage zat er dan toch echt op!
De laatste dagen op stage waren voor mij heel bijzonder maar ook heel heftig..
De laatste twee weken heb ik elke dag aan mij kinderen kunnen uitleggen dat ik echt naar huis moet, en waarom. Ik merkte deze laatste twee weken dat ik een echt heel hechte band met de meiden heb ontwikkeld en hoe ze gehecht aan mij zijn geraakt!
Extra veel spontane knuffels, kusjes en lieve woorden kwamen de laatse tijd extra mijn kant op van de kinderen en collega’s.
Woensdag in mijn laatste week heb ik (met dank aan mijn lieve ouders) de kinderen meegenomen naar de mac! Samen met de twee Tanny’s van de cottage! De kinderen waren onwijs blij en hebben heerlijk genoten van het eten, maar nog meer van de glijbaan/klimtoestel, waarbij ik natuurlijk ook niet achter kon blijven en het kind in me weer naar boven kon roepen! waarbij ik stiekem wel bang was dat het klimtoestel onder mijn gewicht naar beneden zou storten :P.
De laatste paar dagen had ik ook het gevoel dat ze iets aan het organiseren waren, maar de kinderen lieten niets los.. en verder dan: sssssssssst there comes sabine. Kreeg ik niet te horen.
Donderdag werd ik dan ook met een smoes naar een andere cottage geleid.. Vervolgens mocht ik na een uur komen bij mijn cottage. Hier binnen gekomen zaten alle kinderen+ office staff (directeur, social werkers, begeleider, receptionist) netjes in de woonkamer en werd ik met een hard gegil SURPRISE! Verwelkomt!
Onwijs lief en toch was ik stiekem wel verrast omdat ik niet verwacht had dat ze zoeits zouden organiseren!
Vervolgens hadden ze officieel een programma in elkaar gedraaid en werd ik toegesproken met lieve woorden door verschillende mensen en een paar kinderen... Ook hadden de kinderen 2 dansjes voor mij ingestudeerd en een liedje! Voor mij ontroerend om zoveel liefde te zien.. Aan het eind kreeg ik een mooie foto en kaart van de kinderen. Zelf had ik ook een mooie collage gemaakt met allemaal foto’s van de kinderen en mij.
Vervolgens had de keuken ook haar best gedaan en waren er allemaal lekkere hapjes en drankjes.
Waarbij vervolgens de ‘party’ van gang kon! In het begin leek deze toch meer op een begravenis en heb ik eerst verschillende kinderen moeten troosten..
Het doet mij veel te zien dat de kinderen zo erg van slag zijn.. en maakt het erg lastig voor mij om ze achter te laten..
Vooral kayleen had ik nog nooit zo verdrietig gezien.. dikke tranen gingen over het wangetje en zelf met eten kon ik haar niet blij maken (normaal helpt dat namelijk wel :P) ook mijn dikke knuffels hielpen niet en is ze denk voor 2 dagen lang soort van depresief geweest.. zo sneu om te zien!
De kinderen hebben denk heel de avond en middag gevraagd of ik neit kon blijven, dat ze me gingen missen en dat ik niet weg mag, en dat ze van me houden. En of ik hun social werker later wil worden etc. Super lief allemaal!
Ik heb altijd veel liefde aan de kinderen proberen mee te geven, stiekem is het ook wel fijn om te zien dat je ook veel liefde van ze terug krijgt.
Ik begin steeds meer te beseffen hoe sterke band ik met sommige van de kinderen heb opgebouwd en zou het liefst de kinderen ook mee terug naar nl nemen.
Vervolgens hebben we een onwijs gezellige avond gehad met dansen en lekker eten! En Heb ik voor allemaal verhaaltjes voor het slapen gaan gelezen.. en ben ik mijn laatste avond daar blijven slapen.
De volgende ochtend kon ik om kwart voor 5 iedereen weer wakker maken! (JAAAAAAAAAH KWART VOOR 5!!)
Toen was het echt mijn laatste dag. In mijn laatste dag heb ik nog cakjes aan alle kinderen van het weeshuis gegeven (oftewel sabine heeft 120 cakjes gebakken!)
En heb ik voor al mijn meiden voor elk kind apart een kaart gegeven met een foto van mij en dat kind samen met elk een persoonlijke tekst!
Heel de dag heb ik met soort van huil gevoel rondgelopen, en moest ook vaak slikken toen echt mijn laatse uur eraan kwam. Het was vreselijk het uiteindelijke dag te moeten zeggen en ben nog tot buiten het hek begeleid door de kinderen en kwamen ze elke keer terug voor een extra knuffel. Ook veel kinderen moesten huilen en ik vond het dan ook een vreselijke dag.
Ik moest eigenlijk gelijk naar een afscheidsdiner van emma en liselotte die bijna naar huis gingen, (en tevens verjaardagsdiner van Lindsey) en zat daar dan in het restaurant. Na een keer vragen hoe het was geweest zat ik daar dan keihard jankend. Toen kwamen mijn tranen, en het besef dat ik ze waarschijnlijk nooit meer zie en hoe erg ik ze ga missen. Mijn meiden zullen altijd in mijn hart blijven.
Vervolgens moest ik nog afscheid nemen van Kumbie (een zimbabwaanse jongen die een goede vriend van mij is geworden) ook hij vertrok uit PE en ging even reizen om vervolgens naar Zimbabwe terug te keren. Oftewel het was allemaal stom!

Zimbabwe/Botswana en de juiste personen!
De volgende dag dan heb ik mijn auto verkocht aan een lief meisje! En diezelfde middag ben ik met Emma in de bus gesprongen op weg naar ZIMBABWE! Na 16 uur in een bus zitten (wat trouwens niet heel comfortable is) mochten we 2 uurtjes wachten om vervolgens in de volgende bus te springen die ons naar buluwayo (Zimbabwe) zou brengen.
Hier weer 14 uurtjes ingezeten te hebben en onze visum voor Zimbabwe verkregen te hebben konden we eindelijk een nachtje in een bed slapen! De volgende dag hebben we buluwayo verkent.
Buluwayo is een kleine non toeristische stad. En emma en ik waren dan ook de enigste blanke mensen die er rondliepen.
Mensen zijn wel heel vriendelijk, al voelde emma en ik ons wel erg blankig.
Diezelfde nacht zijn we in de trein (goedkoopste vervoermiddel) gesprongen op weg naar de Victoria falls! (een van de zeven wereldwonderen)
Hier maakte emma en ik onse foutste beslissing van heel de reis! Emma en ik hadden samen een slaapcoupe geboekt, en zaten echt in een ouderwets 18 eeuwse trein met twee ‘’soort van ‘’bedden erin. ‘Het was lekker warm en toen meneer conducteur ook aan ons vroeg of wij nog wat dekentjes wilden, zeiden wij in koor: nee hoor meneer de conducteur het is lekker warm! (FOUT,FOUT!!)
De nacht kwam en je raad het al het was ijs, maar dan ook ijs en ijskoud in ons eerdere zo lekkere warme coupe. We hebben beide geen oog dicht gedaan, en onze hele inhoud tas kleding op onszelf gelegd maar nog steeds konden we de kou niet verdrijven. Om 10 uur sóchtends kwamen we eindelijk aan. (de trein reed namelijk 30 km per uur en stopte in elke middle of nowhere village..)
Bus is trouwens hier 10x sneller dan de trein, maarja emma en ik waren budget aan reizen dus vandaar.
IN vicfalls aangekomen hebben we maar een luier, bijkomdagje van het reizen ingesteld en lekker in het 30 graden zonnetje bij het zwembad gelegen.. (jaloers?) we zaten in een gezellige backpackers waar ook veel ‘local’s kwamen.
De volgende dag stond raften op het programma. Hierbij hadden Emma en ik alleen iets meer spectakel van verwacht (zeker voor het belachelijke bedrag wat je ervoor betaald..) het was namelijk bijna saai..
Wel hadden we een gezellige raft guide en omdat Emma en ik niet aan de weddenschap hadden gehouden om geen nederlands te praten in de boot. Bedacht meneer de raft guide dat hij s’avonds wel een bietje verdiende van ons :P dus zogezegd zo gedaan. Hij had zijn vriend shaun meegenomen en samen met mike (een grappig engels oud mannetje) die ook aan het reizen was en volgens mij heel de wereld al heeft gezien en dus honderd verhalen heeft. Was het een gezellig avond! Het onderwerp kippenVOET kwam tersprake (aangezien afrikanen alles eten, because we white people wasting food!) en de deal werd gemaakt dat we de volgende dag bij de jongens dit zouden eten.
De volgende dag zijn Emma en ik eerst de vic falls gaan bewonderen. Onwijs mooi en wat zijn ze groot! Op de terugweg vonden we nog wat olifanten langs de weg! want die lopen hier gewoon in het wild!
Vervolgens stond dus ons township bezoek (want daar woonde de jongens) op de planning inclusief eten :P
Township hier was al veel beter ontwikkeld dan ik in zuid afrika zag. Iedereen had gewoon een stenen huis. En bij Shaun stond ook gewoon een tv, kookstel etc. Het enigste luxe wat ontbrak was een douche en water uit de kraan. Enigste was dat er geen verharde wegen waren maar voorderest viel het Emma en mij alles mee. Shaun was ook niet arm naar onze mening, ook hij was een raft guide geweest en hosselde op dit moment een beetje.. (wat dat ook mocht betekenen)
Naast kippenvoet (dus geen kippenpoot) stond ook een of ander worm op het menu. En wat groente met pindakaas en maizemail met tsakalala (ofzoiets). Het zusje van Shaun kookte ook voor ons en liet ons zien hoe we verschillende dingen konden maken.
De worm smaakte ons trouwens best wel goed en Emma hebben deze dan ook lekker op lopen te smullen. De kippenvoet was een grotere uitdaging en had ik ook wat meer moeite deze weg te werken. Je hoort namelijk allemaal gekraag in je mond, wat het gelijk toch iets minder smakelijk maakt. De rest van het eten was echt super lekker en we hebben dan ook lekker gesmult! Vervolgens zijn we nog wat drankjes wezen doen bij de backpackers en was het nog tot in de ‘’vroege uurtjes gezellig.
Helaas moesten we om 6 uur alweer op staan want Botswana stond op het programma!
We zouden de grens oversteken, en om het budget te houden hebben de jongens ons geholpen zodat we een gratis lift kregen van hun organisatie busje die ook naar Botswana moest. Ideaal dus! Waarbij Emma en ik ook steeds meer ontdekte dat als je de juiste mensen ontmoet je veel meer voor elkaar krijgt.
In Botswana aangekomen, bij het chobe national park, hebben we uitiendelijk een goedkope overnachting gevonden en hebben we vervolgens weer een zwembad dagje gehouden.
De volgende dag was het weer vroeg opstaan want we hadden een early morning drive gepland! Om 6 uur stonden we al voor de ingang van het park met de jeep. Onze doel was een leeuw spotten aangezien ik al in veel parken ben gweest, maar altijd de leeuw zich voor mij verstopt had moest ik er toch eentje gaan zien!
We kwamen eerst allemaal andere beestjes tegen maar onze rijder snapte goed dat hij niet voor wat onozele hertjes hoefde te stoppen en dat 1 minuut bij de olifant ook wel genoeg is. (dat wordt namelijk heel normaal als je er al zoveel hebt gezien) Na ongeveer anderhalf uur rondreiden was hij dan daar eindelijk: DE LEEUW! En het was ook nog een mannetjes leeuw, wat blijkbaar heel zeldzaam is dat je die ziet! Ons geluk kon niet meer op! Vervolgens hadden we tegen zonsondergang een bootcruise gepland. Hier zagen we wat olifanten, hippo’s etc. We hadden hier onwijs veel van kunnen zien als we niet een bird lover aan boord hadden gehad.. onze gids vond het nodig bij elk ‘stom’vogeltje een kwartier de boot stilt te leggen zodat de rest van de bird lovers in onze boot 150 foto’s van 1 vogel konden maken.. Emma en ik begonnen hierover na de 10de keer voor een VOGEL stoppen ook wel beetje gefrustureerd te raken... en dit was dan ook wel een smetje op onze bootcruise.
Vervoglens hebben we diezelfde avond aangepapt met een groep amerikanen (wat lastig is want emma en ik vonden die amerikanen maar schreeuwerige/dramatische wezens) maar we hadden vernomen dat ze de volgende dag een dagje naar vic falls gingen, en aangezien Emma en ik ook die volgende ochtend terug wilden reizen, en dit zo budget mogelijk, was het slijmtijd en op zoek naar een gratis-rit-tijd.
Dus na sociaal met amerikanen gedaan te hebben (wat best lastig is..) en de organisator gevonden te hebben (die gelukkig uit Botswana kwam) was het gefixt en konden we gratis (echte nederlanders blijven wij) mee rijden tot aan de grens. Vanaf de grens hadden we nog een taxi gevonden die ons voor een habbekrats wel in vic falls wilde brengen. We moesten hierbij wel met 7e in een niet al te grote auto zitten. En zaten we gezellig een uur lang opgepropt in de auto.
Hierbij aangekomen zijn we naar Shaun zijn huis gegaan, want Emma had haar grote backpacker daar achtergelaten en mochten we daar de komende nacht overnachten. Die dag zijn we nog naar een waterplas gegaan met zonsondergang waar allemaal beesten komen drinken. Toen we terug kwamen had Shaun voor ons weer Afrikaans gekookt en konden we hier rond het kampvuur weer lekker van smullen. De volgende dag zijn emma en ik na ons gewassen te hebben met een teiltje water. Waarbij Shaun 10 keer vroeg of we dat wel konden, omdat hij denkt dat witte mensen debeiltjes zijn die zich niet met een teiltje water kunnen wassen.. zijn we fietsen gaan huren en naar de big three gereden. (een grote boom) Onderweg kwamen we weer olifanten tegen (deze keer ook wat agresievere en hebben we gefietst voor ons leven). Deze avond hebben Emma en ik lekker nederlands voor de jongens gekookt. Hutspot met worst en pannekoeken.
Het eten werd beetje raar aangekeken en ze vonden (Vooral de pannekoeken) maar raar eten. maar uit beleefdheid zeiden ze dat het wel lekker was..
De volgende dag had Shaun voor ons wat (gratis)fietsen gehosseld en hebben we daarmee naar town gefietst om daar weer bij de backpackers weer een zwembad dagje te houden.
Na voor het laast weer samen gegeten te hebben rond het kampvuur in het township moesten we helaas vic falls verlaten. Ook dit weer volgens de meest budget way. Met de township bus (een bus die van township vic falls als eindbestemming heeft township in Harare). Deze bus wordt dus eigenlijk alleen gebruikt voor locals (en zijn ook enigste die hiervan af weten) maar deze bus is stukken goedkoper dan de toeristenbus, dus besloten we deze te nemen. Na Shaun en blessed (onze raft guide) uitgezwaaid te hebben en Tembe (‘’zusje van shaun’ )’ nog verjaardagscadeautje gegeven te hebben (Boek)) en de familie bedankt te hebben zijn we dus de bus ingestapt op naar Harare.
Na weer een nacht in een bus gezeten te hebben kwamen we in Harare aan. We waren ook echt de enigste blanke weer en je zag iedereen denken wat doen deze twee witte meisjes in deze bus.. De buschauffer verbood ons zelf uit te stappen want : er waren veel dieven in Harare. En zocht voor ons eerst een betrouwbare taxichaufeur die ons naar de backpackers zou brengen.
Diezelfde middag zijn we nog naar een tabak-farm gegaan. Op zich wel intressant te zien hoe gemaakt wordt etc. Maar vonden het maar aparte man van wie de farm was.
De volgende dag helaas weer naar huis! Emma terug naar Nederland en ik weer terug naar PE.
Ik ben onwijs blij dat ik deze reis heb ondernomen! Het was onwijs mooi en heb zo veel meer van Afrika kunnen zien! Mensen zijn veel vriendelijker in Zimbabwe en Botswana en merk dat er ook veel minder racisme en criminialiteit is. Wat in Zuid-afrika toch wel veel is. Ook het feit dat Emma en ik even in huis van Shaun hebben mogen wonen hebben we veel gezien van de cultuur en traditionele rollen etc. Dus een reis om nooit te vergeten 

Op dit moment zit ik in Pe. En komen nu echt mijn laatste dagen!!! Over anderhalve week vlieg ik al naar huis!
Tot die tijd ga ik nog een weekje vrijwilligerswerk doen in township.
En komt anja nog gezellig volgend weekend langs!
Iedereen uit mijn huis is weg behalve Tessa, maar ook zij verlaat mij deze week! Dus het is erg rustig nu in huis.. gelukkig zijn er nog wel wat nederlandse mensen in Pe en heb ik hier gelukkig nog wat vrienden dus zat te doen!
Ik hoop dat niet te lang was het verhaal..
Baie dankie voor het lezen weer,
tot bijna!
Sabine