Het parade paardje van het resort! Salam! Pronto!

Zwetende seal zakjes gever, liegende Italianen, met omwegen op plaats der bestemming komen, de vliegreis, het parade paardje van het resort, en de eerste dagen! Salam! Pronto!

Mijn reislustige hart begon na twee maanden Frankrijk toch weer te kloppen. Aangezien de banenmarkt in Nederland nog niet echt gunstig voor mij was, toch maar even stiekem googlen wat het buitenland mij te bieden had. En voor ik het wist zat ik onbewust een mail te versturen naar een organisatie die nog op zoek waren naar een Nederlands spreken mensje (ik dus) voor de kinderclub op een resort in Egypte. Een mailtje sturen kan geen kwaad dacht ik bij mezelf. Onwijs snel kreeg ik reactie en voor ik het wist stond ik voor de keuze om zo snel mogelijk het vliegtuig te pakken. Na een paar keer kop of munt te hebben gedaan. Besloot ik vrijwel impulsief erop in te gaan. Waarbij ik maandag pas definitief antwoord en een contract kreeg zat ik vrijdag al in het vliegtuig naar Rome.

Vrijdag ging ik dus eerst naar Rome, om daar te overnachten bij een man en zijn vrouw van de organisatie. Terwijl ik in de rij stond voor de douane stond er naast me een zwetende man te schreeuwen of mensen nog een seal zakje nodig hadden in 2 talen. Hij nam zijn werk erg serieus en zorgde dat iedereen het goed gehoord had en rende wild heen en weer om de zakjes uit te delen. Dit schouwspel bekijkende vroeg ik mij af of dit echt nodig was.. (voor degene die niet weten wat een sealzakje is, dit is een plastic zakje waarbij je vloeistoffen potjes indoet, zodat de douane die te lui is het gelijk kan zien en niet in je tas hoeft te gaan kijken of je niet toevallig bommaakmiddel mee heb)Waarom niet gewoon een bak met sealzakjes die je dan zelf kan pakken, wat ze op de meeste vliegvelden doen? En hoe zou hij zijn dag vertellen, nou mam, (ik stel me even voor dat deze man nog bij zijn moeder thuiswoont ook al is hij al 34) ik heb vandaag weer heel veel sealzakjes aan mensen gegeven. Ik heb het vandaag zelfs een keer in het Frans gezegd! Goedzo Henk, (ik stel me even voor dat hij Henk heet). Had zijn moeder waarschijnlijk schouderkloppend gezegd.
Maar dit terzijde.

Iig kwam ik veilig en wel in Rome aan. Ik had mooi op een papiertje geschreven wat het adres was van de beste man. Een Italiaanse ongeïnteresseerde vrouw vertelde me dat ik een bus moest nemen en een metro. Dus ik de bus in en vervolgens de metro. Na een uur eindelijk in de straat waar ik dacht te moeten zijn. Nog even aan een voorbijganger vragen in mijn beste Engels/Italiaans. Blijkt dus dat ik gewoon bij de eerste beste bushalte vijf minuten van het vliegveld eruit had gemoeten en niet een uur later.. Dus de hele reis weer dunnetjes over mogen doen. Onderweg nog twee maal dezelfde busticket moeten kopen omdat de man bij de ticket verkoop me expres een verkeerde had verkocht (doen ze wel vaker bij toeristen zei de buschauffeur nog grinnikend…)
Uiteindelijk 2 uur later dan gepland toch bij de beste man (die gelukkig Engels kon) en zijn vrouw (die geen woord Engels kon) aanbeland Lekker gegeten en mijn bed (in de baby kamer, zoals ze de kamer ook liefkozend noemde) ingedoken. Vervolgens weer lekker het vliegtuig in, dit keer voor 6 uurtjes. Ik zat als enige Nederlandse tussen allemaal Italianen. Zelfs de omroeper vergat dit maar al te graag waardoor er weinig informatie in het Engels werd gegeven.. En ik moest raden wat voor eten ik had besteld. In Egypte aangekomen, was het nog spannend hoe het met visum moest gaan, was namelijk nog niet geregeld en de organisatie was er van tevoren niet echt duidelijk over. Maar na een lief lachje en zeggen dat ik ging werken in Egypte en hoe zijn werkdag was kreeg ik hem en ook nog eens gratis :)

Aangekomen in het zieke luxe park, kreeg ik eerst eten om vervolgens te spreken met de office manager. Deze benadrukte in het hele gesprek, dat ze echt hoognodig maar dan ook echt hoognodig een Nederlands sprekend iemand op het park nodig hebben. En dat hij hier al heeeeeel lang op te wachten zat (blijkbaar al 4 maanden) en dat ik heeel erg hard nodig ben. En dat ik onwijs belangrijk voor het animatie moest worden aangezien er nu dus alleen maar Egypte en Italiaanse mensen ‘werken’.
Voorderest heb ik nu nog mijn eigen kamer (als er een nieuw meisje komt ga ik hem delen waarschijnlijk) eigen badkamer en balkonnetje  daarnaast krijg ik 3 keer op een dag eten en mag ik altijd gratis drinken. Daarnaast heeft de beste man wat internet en wat beltegoed voor me gekocht.

Mijn eerste dag was een oriëntatie dag en moest ik bij de (goede) kant van het park kijken. Het park bestaat namelijk uit het beach gedeelte (hier zitten alleen Italianen en werkt een Italiaans goedlopend animatie team) en het aqua park gedeelte. Hier zitten allemaal internationale gasten. En hier werk ik. Mijn animatie team bestaat uit een Egyptenaar en een tunesier. Beide doen vrijwel heel de dag niks, zouden sportanimatie moeten doen, maar zetten alleen muziek op om vervolgens twee uur later die weer uit te zetten. Vandaar dat er ook al wat klachten in het park zijn over de animatie. De volgende dag een ‘gezellige’ meeting gehad waar mijn twee teamgenoten werden uitgekafferd om hun gedrag en ik geprezen om mijn interesse. Vervolgens in de middag mijn mini club opgestart. Op dit moment maar 7 kinderen. Dus erg zwaar had ik het niet. Gelukkig allemaal Duitsers en 1 Italiaan. Dus mijn Duits kon ik ook gelijk weer eens oefenen. Dus wij een glijbaan wedstrijd gehouden 2 uur lang, aangezien ik zelf ook nog de glijbanen erg had verwaarloost en ik het hoognodig vond die te gaan ontdekken. (wat een zwaar werk heb ik ook..)
De volgende dag was iedereen op excursie en wilde ik het programma van het park zien, want (zo werd gezegd) dat zou er zijn. Natuurlijk is Egypte ook Afrika en was er eigenlijk niks en heb ik wel hierop 4 uur luisterend naar de blatende, slijmende manager mogen luisteren en rustig mogen wachten op een programma dat er niet is dus. Ik wil bijna zeggen This is africa ;)

Voorderest ben ik op het aqua park het enige werkende vrouw op dit moment. En voel ik me echt het parade paardje van het resort. Heel irritant! Iedereen wil dolgraag met me over het park lopen en me iets laten zien over vertellen. Wel is iedereen uiteraard bijzonder hulpzaam en vriendelijk! En voel ik me ook echt welkom! Ondertussen kan ik ook al wat zinnetjes Arabisch en wordt mijn missie dit aan het eind wel een beetje te spreken! Insjallah! In mijn vrije tijd zit ik dan de laatste twee dagen naast meerdere Egyptenaren die het maar al te prachtig vinden, Arabisch en Nederlands uit te wisselen. Ook Italiaans zijn mijn eerste woordjes geleerd! Pronto! Waar ik ook bijzonder trots op ben is dat ik mijn naam nu in het Arabisch kan schrijven haha.
Ik heb ondertussen al de eerste Egyptenaren mogen afwijzen en al mijn eerste vrienden gemaakt. Na het werk gaan we meestal ergens zitten aan het strand of bij de bar of wordt FIFA uit de kast gehaald. Wel nog wennen aan het rustige leven hier.. En aan de Egyptische mannenwereld haha maar ik vind het leuk, heb er zin in, en ik heb ook niks te klagen met een strand en woestijn om me heen..
Vandaag heb ik mijn mini-club samen met wat kinderen geverfd, de ramen versierd etc. En gaat het echt mijn paleisje worden.

BTW: leuk feitje, hier is het nog elke dag 30 graden!! :D Aan het negerworden proces nog niet heel hard kunnen werken, maar dat komt vast wel goed in de 3 maanden hier!

Ciao, Salam, Sabine