1,2,3 BUNGEEEEEEE!

Hier weer een stukje vanuit Zuid Afrika. Weer vanaf mijn stage, want internet is nog steeds niet gemaakt in ons huis.. Telecom onze provider is namelijk de enigste aanbieder in de regio. Dus geen concurrentie, wat hun service dan ook zwaar verslechterd, aangezien ze toch alle macht hebben. Onze telefoonlijn moet gemaakt worden en dan kan internet weer gemaakt worden.Deze telefoonlijn moeten ze alleen eerst opgraven, aangezien Telecom redelijk lui is en geen haast hebben kan dat nog wel wat weken duren..

Nu weer over het reilen en zeilen hier!
Ik ben ook weer eens naar een kerk hier geweest. Ik verwachte weer een Halleju- I love you jesus!- Kerk. Maar deze was juist heel modern! Niet al te lange dienst, een soort comedian als dominee en mooi gezang van een koortje. Leuk om keertje mee te maken.

Baviaanskloof:
Daarna kwam Baviaanskloof, waar we een weekendje heen gingen. De baviaanskloof, is een natuurgebied met bergen, riviertje, veel mooie natuur, en natuurlijk veel bavianen die daar leven! We gingen met een grote groep gezellig daar een weekendje kamperen! Vanwege bezuinigen wilde ik eerst niet meegaan, maar uiteindelijk voelde ik toch mijn avontuurlijke lokroep en besloot ik mee op avontuur te gaan en weg uit Port Elizabeth te trekken. Het was een geweldig weekend! Onwijs lekker weer (waar we allemaal erg aan toe waren na 3 weken slecht weer..) we hebben lekker gezont, gebraaid, gezwommen. Bergen beklommen, waarbij we als apen boven in rotsen omhoog zijn geklommen, en via handen, voeten, billen weer naar beneden zijn gegaan. Door het lekkere weer ging ik enthousiast met een korte broek, dus mijn benen zagen er na dit weekend uit alsof ik of van de berg was gevallen of zwaar mishandeld was.. De jongens hebben getracht vis te vangen, en zijn we met een bootje de rivier af gegaan. Waarbij ik letterlijk buiten de boot ben gevallen:p Gezellig met zijn allen rond het kampvuur en gewoon als oermensen genieten van de natuur en de rust. En dan eindelijk een beetje bruin (oke, ook rood) worden! Ook hebben we bavianen gezien, heel vet dus allemaal!

Stage:
Daarna was het die week pricegiving day op mijn stage. Dit is een bijzondere gebeurtenis hier in het weeshuis. Al het personeel heeft afgelopen weken allemaal kinderen kunnen nomineren voor verschillende awards( wie het beste gedraagt, verbeterd, kookt, schoonmaakt, sport enz.). En met pricegiving day worden de awards aan de kinderen gegeven, waar ze echt naar uit kijken! Met als finale wordt de beste cottage verkozen! (waarbij ik natuurlijk hoopte op mijn cottage). Daarnaast komen er allemaal mensen kijken, en is het dus een hele happening. Tussen de awards door is er dus entertainment. En daar was ik verantwoordelijk voor. Ik had al auditie gedaan waarbij ik dus 6 groepen had gekozen die mochten optreden die dag. Sommige deden zingen, andere weer dansen, acteren, modelling enz. Ik moest zorgen dat alle kinderen voorbereid, (ook mentaal goed voorbereid)en goed geregeld op het podium stonden. Klinkt makkelijk, dacht ik gelijk. Maar valt toch tegen. Helemaal als je een meisjes groep van 8 meisjes (met gedragsproblemen) moet laten oefenen om samen te dansen. Dat is hetzelfde effect als je kippen in een te klein hokje zet en dan iets in het midden gooit. Juist ze beginnen allemaal te kakelen, geen structuur, en vooral veel chaos. Het beste manier helpt (heb ik ontdekt) is gewoon midden in hun gekakel tot 3 te tellen, en de muziek gewoon aan te zetten. Waarbij je geheit halverwege de dans weer opnieuw kon beginnen.. Waarbij ik ze naar een paar keer aankijken besloot ze maar een een opvoedkundige preek te geven, en hoorde ik dat ze het weekend erna keihard hadden geoefend en ook eindelijk muziek hadden gezocht. Het zijn eigenlijk ook schatjes! Maar naast dat het uitdagend was, ook heel leuk. Zo wilde een jongenscottage modeling doen. Waarbij ze dus als models rondliepen, en hun eigen move deden. Om het leuker te maken, had hun begeleider bedacht dat ze funky modelling gingen doen! Dus heb ik muziek voor ze opgezocht en kleren, en hebben ze als ware funky modellen de catwalk afgelopen. Onwijs leuk om het resultaat te zien en het enthousiasme in de jongens, zelfs degene in de rolstoel deed mee. Aan het eind van de dag was ik dan ook trots op alle kinderen! En iedereen zei dat het allemaal zo goed geregeld was, dus was mijn missie toch weer volbracht!

Daarnaast wel een tegenvaller op stage. Ik ben ondertussen bezig met 3 kindjes te begeleiden. Waaronder Tuane, een meisje van 10. Ook Gebruikte ik haar voor mijn mega-half-jaar schoolopdracht! En dus deed ik alles heel uitgebreid en meer met haar. Na 2 maanden was ik dan ook heel trots dat ik dus de halve opdracht al af had. Had al 2 sessies met haar gedaan en zou er nog 8 moeten, in 4 weken omdat dan de zomervakantie hier al is. Maar mensenwerk blijft mensenwerk. Tuane gedraagt zich laatste tijd heel slecht, ze manipuleert alles en heeft ernstige gedragsproblemen. En de child care workers kunnen haar bijna niet handelen. Zelf had ik dan ook een mooi plannetje gemaakt om met haar hieraan te werken, maar nu is dus besloten dat ze terug naar huis moet. Omdat ze te weinig vooruitgang boekt, en omdat haar ouders het heel graag willen. Dus dossier wordt gesloten en mijn sessies worden stopgezet. Oftewel, sabine mag in 4 weken, haar half jaar opdracht gaan doen, opnieuw.. een tegenvaller, maar hoop dat het me lukt. Krijg dus nu een nieuwe client erbij, en hoop hiermee wat te bereiken. Met mijn andere kinderen ben ik ook net begonnen met sessies.

Zo heb ik bijvoorbeeld Jesse. Een blank meisje van 10 jaar. Dit kind is echt een heerlijk kind, ze heeft haar mondje bij zich maar is ook onwijs dankbaar voor alles. Ze vind het leuk om met je samen te werken en om de activiteiten die ik verzin met haar te doen. Met haar ben ik nu begonnen om aan emoties te werken. Aangezien ze last heeft van een temperamentje (zoals veel kinderen hier) en moeite heeft met haar emoties. Ze vind het leuk om hier aan mee te werken, wat voor mij ook leuker is! Ze vraagt ook elke dag wanneer we weer samen weg gaan. Jesse is een leuk meisje, wat komt uit een slechte omgeving waar veel criminaliteit en drugs en drank misbruik is. Haar ouders hadden ernstige problemen met elkaar en daarnaast konden ze financieeel niet voor haar zorgen. Daarnaast verdenken ze de vader ook van drank en drugs misbruik. (wat hier een enorm probleem is in het land..) Ook was er dus veel geweld en geschreeuw in huis vanwege de onderlinge problemen tussen de ouders.. Jesse is dus mijn clientje en haar zal ik begeleiden totdat ik of totdat zij weggaat. Volgende keer zal ik wat over een ander kind uit het weeshuis vertellen!

En dan afgelopen weekend, Vrijdag was een heerlijke dag, want ja de zomer begint hier EINDELIJK!
Dus ik begin eindelijk bruin te worden, en mijn hoofd dan nu rood.. (na te lang op het strand gister te hebben gelegen..) dus wordt ik op dit moment gepest en tomaat genoemd.. heel zielig allemaal. Maar voorderest ben ik gewoon bruin, en dan echt bruin voor mijn doen, dus ik ben zo trots op mezelf, en ik durf nu gewoon naast andere mensen te staan, zonder mij het witst te voelen!

Zaterdag was een spannende dag.. ik roep namelijk al jaren, dat ik nooit van mijn leven ga bungjee jumpen. Het toeval wil dat ze hier de hoogste brug bungeejump hebben van de wereld! Wel 216 meter! (en sowieso bijna een van de hoogste bungeejump van de wereld) . Dus voor ik het wist had ik mijn jaren vaststaande mening veranderd en besloot IK te gaan bungee jumpen. Dus daar gingen we.. Het eerste gedeelte moesten we over een brug(je) die gewoon van rooster/gaas was lopen. Ik nam me gelijk voor om NIEt naar beneden te kijken, wilde ik nog enigszins niet al te traumatisch bij de plek der bestemming aan te komen. Dus heb ik hardop tegen mezelf gepraat terwijl ik over de brug liep en zei ik de woorden; Niet naar beneden kijken sabine, niet naar beneden kijken sabine, NIET naar beneden kijken. Terwijl ik achter me mensen hoorde gillen, die wel naar beneden keken..
Maar oke, na de brug overleefd te hebben, kwamen we op plek der traumatische ervaring aan.
We waren allemaal gewogen en de lichtste moesten dus als eerst. Een ander meisje was het lichst en moest als eerste, ze begon spontaan te huilen! Terwijl ik tegen iemand anders zei dat ik ook zou huilen als ik als eerste moest, besloten ze dat ik dan maar als eerste moest gaan! Dus ik gelijk, NEEE! Waarbij een ander meisje zich gelukkig spontaan aanbood als eerste te gaan! Daarna hoefde ik niet lang te wachten (gelukkig) en mocht ik al vrij snel, als eerste van onze groep! Ik had me ondertussen al aardig bij mijn lot neergelegd en niet bang meer. Ze draaide leuke muziek dus ik zat helemaal in the flow:P Maar dan zit je daar op een kratje, terwijl ze alles bevestigen, en jij je toch echt afvraagt of dat touwtje om je enkels wel echt goed vast zit.. dan moet je naar de rand hupsen. Dat vond ik wel oke..Maar dan, dan moet je de twee sterke mannen loslaten en alleen op een randje gaan staan..Daar had ik dus wat moeite mee en dus wrikte ze zichzelf los uit mijn armen, aangezien ik dus echt niet van plan was ze los te laten! Ik wilde ze niet loslaten en ik greep nog achter me of ik ze nog vast kon houden, maar helaas. De bedoeling is dat ze tellen: 1.2.3 BUNGEE! En dat je op BUNGEE springt. In werkelijkheid hoorde ik ze amper tellen. En op 3 hadden ze me al half geduwd, en viel/sprong ik half naar beneden. Waarbij iedereen als een soort zwaan zijn duik maakte, viel ik als een soort lelijk eendje naar beneden! Je ging te snel naar beneden om echt daadwerkelijk bang te zijn, dus dat viel me alles mee! Helaas als je eenmaal beneden bent, ga je dus nog stuk of 5 keer als een soort van jojo op en neer.. Persoonlijk vond ik dat niet helemaal mijn ding, aangezien het naar beneden vallen, elke keer het gevoel gaf van : ONEE IK GA DOOD, en dan kwam ik weer beneden en dan dacht ik oneee toch niet. Maar dan ging ik weer omhoog, viel ik weer naar beneden en dacht ik weer :ONEE IK GA DOOD. Dit vicieuze cirkel herhaalde zich een paar keer en dan hang je een beetje op zijn kop. Het is lekker stil daar en je kan echt genieten van wat je ziet.. (al is het wel op zijn kop) het mannetje dat me naar boven ging hijsen kwam eigenlijk ook heel snel, dus dat viel me alles mee! Wel hield ik me voeten panisch horizontaal in angst dat anders het elastiek eraf zou gaan. (wat natuurlijk nergens op slaat). Eenmaal boven aangekomen, was ik blij! Ik kan deze ervaring dan ook als eng, heel vet, leuk en toch wel apart omschrijven! Maar daarna voel je alsof je heel de wereld aankan, en dat je soort van superwoman bent! Ik kan het iederen dan ook aanraden, het is onwijs vet om te doen. En de brug is eigenlijk te hoog om hoogtevrees te hebben, omdat je toch geen diepte goed ziet:P Ik ben dan ook erg trots op mezelf, en heb de dvd gekocht, om nog elke dag naar mijn sprong/val te kijken!
Daarna zijn we nog met zijn allen naar een waterpark gegaan, om het kind in ons los te laten, en gezellig van alle glijbanen gegaan en in de zon gelegen.

Dit was mijn update weer, ik vermaak me hier heel goed, en het begint nu ook lekker weer te worden! Stage is de ene dag leuker dan de andere, maarja ik probeer het voor mezelf zo uitdagend mogelijk te houden! De kinderen krijg ik wel steeds meer een band mee en merk ook dat ze meer naar mij toe komen met dingen en problemen. Deze maand hebben we nog meerdere leuke dingen op de planning dus dat zullen jullie weer in het volgende verslag horen!
Groetjes, en knuffels,
Sabine