Het zware leven in zuid-afrika..

Als eerste wil ik jullie weer bedanken voor de leuke reacties! Het is leuk om te horen dat jullie ook plezier hebben aan het lezen van mijn avonturen! En ik vind het altijd fijn om de reacties te lezen!
Nu weer een update!

Stage:
Terwijl jullie nu allemaal in het sneeuw aan het rollen zijn, en sneeuwpoppen aan het bouwen zijn, zit ik natuurlijk uiterst serieus op stage. Op stage is het nog steeds de ene dag stom en de andere dag leuk. Allemaal afhankelijk van hoeveel ik te doen heb.. en of er nog wat spannends gebeurd. Met jesse heb ik al meerdere sessies gedaan en ben ook met haar naar de rechtbank gegaan. Ze vind het helemaal geweldig, en heeft al voorgesteld dat we elke dag wel kunnen gaan, en vraagt dan ook elke dag of we niet toevallig weer kunnen gaan:P. Ook heb ik nu chereen als mijn nieuwe clientje. En met haar doe ik nu de schoolopdracht. Ik heb nu wel vertraging, omdat ze hier anderhalve maand zomervakantie hebben, die tijd kan ik met chereen niks doen, omdat ze dan thuis zit. maar gelukkig heb ik dit met school kunnen regelen.

Geraldine ben ik ook soort van mee begonnen. Hoe enthousiast Chereen en jesse zijn. Hoe onenthousiast Geraldine erover is dat ze met me dingen moet doen. Een onwijs gesloten meisje, dat nergens intresse lijkt te hebben. De social workers hier kunnen niet door heen dringen en hun lukt het niet om wat uit haar te krijgen. En daarom, mag ik het maar gaan proberen.

Bij mijn eerste sessie was al duidelijk dat ze niet ging meewerken en dat ze niks van zichzelf wil laten zien. Nu word dus mijn eerste doel, beter contact met haar te krijgen. Want ze laat geen mensen in haar leven. Dus met de social worker afgesproken eerst te werken aan een relatie en dan pas aan de doelen.
Geraldine is een xhosa meisje. (zwart meisje, die xhosa spreekt en uit die cultuur komt) Haar achtergrond is heftig. Ze komt uit een township. Ze is geboren uit een buitenechtelijke relatie. Zoals de meeste kinderen hier.. In de relatie was veel alcohol misbruik en geweld. Door de alcohol verslaving verwaarloosde de ouders geraldine. Er werd amper naar ze omgegeken en werden vaak alleen gelaten zonder genoeg eten en in vieze kleren. Ook is er verdenking van misbruik bij haar en haar zus.. Ze toont hier geen emoties en laat tot nu toe niemand toe tot haar leven en haar gedachtes. Dit maakt het dan ook lastig om haar te helpen. Ik wil dan ook met haar eraan werken dat ze gevoelens gaat tonen. Maar eerst zoals gezegd, goed contact met haar krijgen en haar vertrouwen winnen. .. dus stap voor stap proberen, en vooral onwijs veel geduld hebben!

Voorderest heb ik de laatste week met de kinderen gehad! Vanaf deze week hebben ze bijna anderhalve maand vakantie! Er zijn van de 100 kinderen, zo’n 15 kinderen die niemand hebben om naar toe te gaan. Met deze kinderen doe ik het holiday program doen. Ik heb het programma bedacht en begeleid het. Omdat de kinderen dus anderhalve maand in het weeshuis zitten, waar ze nu al zo lang zitten. Probeer ik elke week wat uitjes, buiten het weeshuis te doen! Vanwege het budget is dit erg lastig. Ik heb maar 25 euro per week. En dat is dus voor 15 kinderen.. Maar met een beetje creativiteit en eigen bijdrage kom je ook ergens! Zo zijn we al naar het strand geweest, naar de film met de oudste en met de jongste naar een kinderboerderij! Erg leuk allemaal, om deze kinderen ook een mooie vakantie te geven.

Wel begin ik steeds meer de warmte in deze organisatie te missen. Zo is er hier echt een hierarchie. Zo heb je de directeur (wit) en het kantoorpersoneel (wit) en vervolgens de working staff (zwart-gekeurd). En daartussen zit een mega groot gat! Geen communicatie tussen beide en boosheid en gefrustreerdheid vanuit de working staff. Ook hebben veel het gevoel dat ze gediscrimineerd worden door de directeur en vinden ze haar een racist.. Ook gaan deze twee groepen niet echt met elkaar om en merk je ook veel miscommunicatie en ergernissen naar elkaar.
Ik merk ook dat er hier weinig naar het mens achter je wordt gekeken. Er wordt vrijwel nooit naar je weekend gevraagd, of naar jou als persoon. Hierdoor mis ik echt de warmte in de organisatie. Ik loop hier steeds meer tegenop, en merk ook steeds meer de ontevreden heid van de childcare workers, en het keukenpersooneel, en de rijders. Zo zijn er nu veel mensen op zoek naar ander werk, en stoppen er 2 vanwege de sfeer die er nu hangt, en hoe er nu met ze wordt omgegaan.

Ook zelf ervaar ik weinig warmte en interesse. Ze gaan hier op kantoor allemaal heel formeel met elkaar om, en zelf heb ik al ontdekt zou ik nooit in zo’n organisatie willen werken..
Daarnaast ervaar ik ook steeds meer problemen met hoe hier met de kinderen wordt omgegaan. Zo wordt er tegen de kinderen heel de dag geschreeuwd, en vooral niet naar de kinderen geluisterd.. de kinderen komen ook steeds meer klagen bij mij.. En ik vind dit steeds meer frustrerend. Bij mijn cottage wordt er niet geslagen, maar bij de cottage naast ons geven ze vaak de kinderen een tik op de hand als ze wat fout doen. Ook leren ze de kinderen terug te slaan. En het niet op te lossen..
Dus zoals je hoort, veel verschillen en ook veel dingen die hier nog veranderd en verbeterd kunnen worden…

Weekenden:
De weekenden zijn eigenlijk het leukst van alles! In het weekend bouw ik elke keer weer een vakantiegevoel op, die dan wel elke maandag weer ruw wordt verstoord..

Maar we zouden in een weekend, EINDELIJk onze cursus duiken afsluiten. We zouden 3x in dat weekend duiken. Precies het aantal duiken wat we nog moeten doen. Maar kent u deze mop: Er gingen twee meisjes om 7 uur uit bed op zaterdag en zondag! Om te gaan duiken?
Juist ze gingen niet.. !
heet dan ook voor niets hier: The windy city. En door de wind is de zee te gevaarlijk om te duiken.
Wel zijn we pas doordeweeks gaan duiken, zonder te kotsen, voor we naar stage moesten. Dus moeten we ondertussen nog maar 2 duiken..

we zijn wel gezellig met zijn allen gaan paintballen! Erg leuk en niet zo duur als in nederland:P Dus om de onderlinge band maar weer te versterken, hebben we elkaar neergeknald en gelachen om de blauwe plekken. We zijn ook naar sardiniabay gegaan. Een onwijs mooi strand, kwartiertje rijden van PE!

Ook ben ik CHEETAHWEEKEND geweest! Dit was bij een cheetah breeding farm in de buurt ( in de buurt betekent hier dus 2,5 uur rijden.) We gingen hier weer kamperen met zijn allen.
De eerste dag hebben we uiterst vakkundig onze tentjes neergezet, en genoten van het warme weer. De volgende dag ging om 05:15 de wekker! We gingen namelijk met de cheetah’s jagen!
We gingen dus achter de cheetah’s aan lopen. Terwijl die op jacht gingen.
Op papier was het de bedoeling dat we in een lange rij, stil en zonder geluid achter ze aan zouden lopen, dat ze wat zouden vangen. En dat we dan weer terug zouden gaan. (dit kon varieren van 30 minuten tot 5 uur.. aangezien je nooit weet wanneer ze wat vangen)

In praktijk liepen we een uur stil in een rijtje achter de beestjes aan. Maar toen waren we ineens een cheetah kwijt. De ander aka de luie cheetah, bleven we volgen. Maar ons tactiek veranderen en besloten we kris kras zonder organisatie hard pratend op zoek te gaan naar de andere cheetah. Volgens meneer de opzichter, had die waarschijnlijk wat gevangen, en lag nu lekker onder een struik te eten. Onze taak om deze struik te zoeken. Maar ook onze andere taak de andere cheetah ook niet kwijt te raken.. Deze welbewuste cheetah was moeilijk kwijt te raken, aangezien meneer besloot om elke 5 minuten er even bij te gaan zitten..
De andere cheetah vonden we na een uur zoeken! Hij had een springbokje gemachtigd. Vervolgens hebben we met zijn allen de binnenkant van de springbok mogen zien, de dunne darm, de dikke darm, de lever, de binnenkant van de maag etc, en vervolgens mochten we deze lichaamsdelen in de cheetah zien verdwijnen. . Voor mij vond ik het een mooie ervaring om de natuur zo bezig te zien. Al zie ik jullie nu waarschijnlijk al een beetje gruwelen, en ah wat zielig kreetjes uitstoten..

Het was ook bijzonder dat je zo dicht bij de cheetah’s kon komen. Je kon ze gewoon aaien, en ze liepen als hondjes achter ons aan! Het was dan ook echt een onwijs vette ervaring. Daarna gingen we de andere cheetah’s met kleintjes! Nog even aaien. En de hyiena’s aaien en eten geven. Ik heb vervolgens de cheetah alvast uitgekozen die ik mee naar nederland wil nemen. (sorry frans)

Afgelopen week was dus de laatste week met de kinderen. Ook heb ik afscheid moeten nemen van Tuane, mijn voormalig clientje.
Ook ben ik op auto –jacht! Voor mij wordt huren namelijk te duur, onhandig en ga ik dus nu een auto kopen. Dus de auto jacht heb ik al 2 weken gestrart. Resultaat: teveel dure auto’s die niet in mijn budget zijn, ze verkopen hier namelijk auto's uit mijn bouwjaar voor 2 duizend euro.. waar je in nederland nog onder de duizend euro kan blijven! en auto’s die voor mijn neus worden verkocht terwijl ik ook een afspraak had staan, en toen ik eindeiljk bij een auto mocht kijken, was dat echt een grap! 3 van die maffia gastjes die een auto wilde verkopen. Op de foto zag de auto er uiteraard mooi uit. Maar in het echt was het een maffia auto met geblindeerde ramen, speakers achterin een auto die kraakte aan alle kanten, en waarbij je echt afvroeg of die niet onder je in elkaar zou strorten..
Maar nu heb ik een bod op een mooie auto gedaan, en zal ik vandaag horen wat het wordt! Ik ben benieuwd.. en gelukkig heb ik joe (de klusjesman van de organisatie) die met me mee gaat, en eigenlijk al het woord doet! Dus ik hoop de volgende keer met trots over mijn nieuwe auto te kunnen vertellen!

Groetjes en knuffels,
Van sabine